متوقف شو و راهت را عوض کن !

متوقف شو و راهت را عوض کن !

دهکده ی روپ شی ، در سی کیلومتری شرق داکا پایتخت بنگلادش قرار دارد .
عبدالمطلب یک کشاورز چهل و شش ساله است که روی زمین اجاره ای یک زمیندار بزرگ کار می کند .
او کشاورز خوبی است و از زمین کوچکی به مساحت یک دهم هکتار ، نیم تن برنج به عمل می آورد .
خانواده ی عبدالمطلب قبلا خیلی فقیر بودند . بسیاری از ایام هفته از گرسنگی رنج و سوء تغذیه می بردند .
او می گوید این پانصد کیلو گرم برنج را در سال به قیمت سه هزار تاکا ،واحد پول بنگلادش ، می فروخت که به پول ایران می شود حدود چهل و پنج هزار تومان !
اما چون اجاره ی زمین و هزینه ی کود و سم بالاست ، نهایتا فقط هشت هزار تومان برای عبدالمطلب باقی می ماند و این مبلغ نا چیز ، همه دست رنج یک خانواده ی پر جمعیت ، پس از شش ماه کار شاق و پر زحمت است .
اکنون می توانید به خوبی درک کنید که چرا با وجودی که تولید برنج بنگلادش کفاف سیر کردن شکم همه ی مردم آن را می کند ، باز هم حدود سی میلیون از جمعیت این کشور در گرسنگی به سر می برند .
خیلی از کشاورزان هم ردیف عبدالمطلب ، کشاورزی را رها کرده اند و به حاشیه ی پایتخت پناه برده اند و در آنجا به مشاغل دلالی و پست تن داده اند .
اما عبدالمطلب و خانواده اش در زمین اجاره ای مانده اند و تصمیم گرفته اند تا به شکلی جدید با زندگی بر خورد کنند .
آنه این بار به جای برنج ، سبزیجات و ادویه کاشتند . حتی توانستند تعدادی مرغ و جوجه اردک را هم در گوشه ای از زمین پرورش دهند و از این راه گوشت و پروتئین خانواده را جبران کنند .
شاید برنج بنگلادش ارزان باشد و فقط دلال ها خریدار ان باشند و سود فروش آن بیشتر به جیب دلال ها برود ، اما در مقابل امکان فروش سبزی و ادوی جات به صورت خشک شده و بسته بندی شده در گوشه و کنار پایتخت بنگلادش فراهم است .
خانواده ی عبد المطلب این دفعه چند صد برابر قبل ، پول به دست آورده و می خواهند خودشان این بار یک زمین کوچک بخرند !
هم اکنون ده ها هزار کشاورز در بنگلادش منتظرند تا کمک های جهانی آنها را از مرگ و گرسنگی نجات دهد .
اما عبدالمطلب به وجودی که خانواده اش در فقر و ناداری به سر می برند ، اما حد اقل سوء تغذیه ندارند و حد اقل مواد غذایی مورد نیاز روزانه ی خود را خودشان تامین می کنند . برگ برنده ی خانواده ی عبدالمطلب فقط عمل کردن به یکی از اصول کلیدی موفقیت است :

اگر دید ی راهی که می روی تو را به جایی نمی رساند ، به جای دست روی دست گذاشتن و به سر و صورت زدن ، متوقف شو و راهت را عوض کن !