زاهدی کنار رودخانه نشسته بود و در حال تفکر بود.جوانی به او نزدیک شد و گفت:« ای زاهد من می خواهم مرید و شاگرد تو باشم.»

زاهد رو به جوان کرد و گفت: «چرا؟»

جوان پاسخ داد: «چون می خواهم حقیقت را بیابم.»

زاهد ناگهان پرید و گردن جوان را گرفت و او را به طرف رودخانه کشاند و سرش را به زیر آب برد.

جوان بالا و پایین می پرید و تقلا می کرد تا از زیر آب بیرون بیاید.ولی زاهد سرش را محکم زیر آب نگه داشته بود.

عاقبت زاهد سر جوان را رها کرد و او را که نفس نفس می زد کمک کرد تا به ساحل برسد.

وقتی آرام شد زاهد از جوان پرسید : «به من بگو وقتی زیر آب بودی چه چیزی را بیش از هر چیز دیگری طلب می کردی؟»

جوان با تعجب گفت: «هوا!!»

پس زاهد گفت : «خیلی خوب، اکنون به خانه ات برگرد و هر وقت حقیقت را به همان اندازه ای که هوا را می خواستی طلب کردی پیش من بیا.»